Η συμπερίληψη στα μέτρα οικονομικής εξυγίανσης της απόφασης για μείωση και περικοπή της φοιτητικής χορηγίας από μερίδα φοιτητών, σηματοδοτεί κοινωνική αναλγησία και έλλειμμα ενδιαφέροντος για την ενίσχυση της σπουδάζουσας νεολαίας. Το Υπουργείο Οικονομικών, αγνοώντας τις ανησυχίες και τις ανάγκες του φοιτητή, προχώρησε στη λήψη ενός απαράδεκτου, αντινεανικού και αντιδραστικού μέτρου, σε βάρος μιας ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας, πλήττοντας καίρια το κοινωνικό κράτος.
Σίγουρα, κανείς δεν ανέμενε από την Κυβέρνηση Χριστόφια να προβεί στην υλοποίηση της προεκλογικής εξαγγελίας της για αύξηση της φοιτητικής χορηγίας σε περίοδο παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης. Όμως, κανείς δεν ανέμενε από μια «φιλολαϊκή» Κυβέρνηση να μετακυλήσει προκλητικά το κόστος της κρίσης στους ώμους των φοιτητών, στο όνομα δήθεν στοχευμένης πολιτικής. Η στόχευση της φοιτητικής χορηγίας και η εισαγωγή κοινωνικοοικονομικών κριτηρίων μπορούν να γίνουν αποδεκτά μόνο εάν αυτά λειτουργήσουν προς όφελος του φοιτητή και όχι σε βάρος του. Δηλαδή εάν με τη στόχευση αυξηθεί η χορηγία για τους φοιτητές με περισσότερες ανάγκες, χωρίς ωστόσο να μειώνεται το ύψος της βασικής χορηγίας για κανέναν. Εξάλλου, ως θέση αρχής, οι κοινωνικές παροχές δεν περικόπτονται αλλά επεκτείνονται.
Ιδιαίτερα προκλητικός είναι και ο τρόπος με τον οποίο παραπλανήθηκαν οι φοιτητές αφού για αρκετό καιρό διαβεβαιώνονταν ότι δεν τίθεται θέμα μείωσης της φοιτητικής χορηγίας. Συγκεκριμένα, ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, κ. Ανδρέας Δημητρίου, στις 19 Ιανουαρίου 2010, σε συνάντηση που είχε με την Φοιτητική Ένωση του Πανεπιστημίου Κύπρου διαβεβαίωσε τους φοιτητές ότι «δεν τίθεται θέμα αποκοπής της φοιτητικής χορηγίας». Ο εμπαιγμός των φοιτητών είχε συνέχεια αφού στις 11 Φεβρουαρίου 2010 εκδόθηκε ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών η οποία διακήρυττε ότι η Κυβέρνηση «δεν έχει λάβει καμία απόφαση ούτε για αποκοπή, ούτε για κατάργηση της φοιτητικής χορηγίας». Μάλιστα, στις 19 Φεβρουαρίου ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών, κ. Χαρίλαος Σταυράκης σε συνάντηση που είχε με την ΠΟΦΕΝ διαβεβαίωσε τους φοιτητές πως όχι μόνο «δεν έχει ληφθεί καμιά πολιτική απόφαση» και πως «δεν υπάρχουν προθέσεις για περικοπές» αλλά και ότι «θα υπάρξει αύξηση της χορηγίας μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες». Δυστυχώς, αυτή η ρητορική διήρκησε μέχρι την ολοκλήρωση των φοιτητικών εκλογών, εξυπηρετώντας προφανείς σκοπιμότητες.
Οι φοιτητές αποτελούν μια ευαίσθητη κοινωνική ομάδα που θα έπρεπε να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της πολιτείας, υποστηριζόμενη και ενισχυόμενη με κάθε δυνατό τρόπο. Η επίθεση στο κεκτημένο δικαίωμα της φοιτητικής χορηγίας πλήττει το κοινωνικό κράτος και καταδεικνύει την ανεπάρκεια ορθής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης. Η καλύτερη μορφή αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης θα ήταν η επένδυση στους νέους, η επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και η επένδυση στην εξειδικευμένη γνώση. Δυστυχώς, φαίνεται να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Γιάγκος Ζήνωνος 